ေတာရြာေလးက ေမ့မရတ့ဲမမ
ေတာရြာေလးက ေမ့မရတ့ဲမမ အိမ္ေျခေပါင္း ၅၀၀ ေလာက္ရွိသည့္ အပူပိုင္းေဒသ အညာရြာေလးတစ္ရြာ။ တစ္ရြာလံုး ေတာင္သူႏွင့္ လက္လုပ္လက္စားေတြ မ်ားသည္။ မတ္လ အလယ္ပိုင္းေလာက္ျဖစ္၍ အညာေႏြက သိသိသာသာ ပူျပင္းလာသည္။ သည္အခ်ိန္ ရာသီမ်ိဳးေရာက္ျပီဆိုလွ်င္ တခ်ိဳ႔က ေတာသို႔ထြက္၍ ေရႊက်င္ႀက။ အေရွ႔ေတာသို႔ထြက္ ထင္းခုတ္ႀကရ၏။ ေမာင္ထူးတစ္ေယာက္ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖျပီးျဖစ္သျဖင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ရေနသည္။သူတို႔က ယာေျမေတြ ဧကေပါင္းမ်ားစြာရွိသျဖင့္ ေက်းလက္ ဓနရွင္စာရင္းသူမ်ားပီပီ ေရႊေတာ၊ အေရွ႔ေတာႏွင့္ ပဌာန္းဆက္ ကင္းေဝးသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားလည္း ျဖစ္၊ စီးပြားဓနလည္း ေခ်ာင္လည္ႀကသူမ်ားမို႔ သားျဖစ္သူကို ေခတ္ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ကာ ျမိဳ႔အရပ္မွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေစဖို႔ ရည္မွန္း ထားႀကသည္။ ေမာင္ထူးက ရြာႏွင့္ ၄ မိုင္ခန္႔ေဝးေသာျမိဳ႔သို႔ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္သည္။ အသက္ကေလးက ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္၍ ၁၆ ႏွစ္ထဲဝင္လာျပီမို႔ လူပ်ိဳေသြးဝင္ လာျပီျဖစ္၏။ သူ႔ေပါင္ႀကားတြင္ ေပါက္ေနေသာ အေမႊးေလးမွာ အေတာ္ေလးရွည္ကာ ရင့္သန္လာႀကျပီ။ လက္ႏွင့္ ကမ်င္းစျပဳတတ္လာျပီျဖစ္၍ လထိပ္ အေရဖ်ားေလးသည္ပင္ အနည္းငယ္လန္စျပဳေနျပီ။ သူ႔အေဖႏွင့္အေမတို႔ ေတာသို႔ ကိုယ္တိုင္ထြက...
