ျပန္ေျပာျပဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္လိမ့္မယ္ (3)
ျပန္ေျပာျပဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္လိမ့္မယ္ (3)
နတ္သား အခ်စ္တကၠသိုလ္ဖိုရမ္
နတ္သား အခ်စ္တကၠသိုလ္ဖိုရမ္
ဆက္တုိက္ဆိုသလို ထြက္လာသလို၊ လူကိုယ္တိုင္လဲ မွင္စာေတြ၀ဲပ်ံေနရာတေလွ်ာက္ တိုး၀င္ကာသြားသည္။ ကြန္မိုဒိုတပ္သား ေမာင္သီဟ တိုက္ပြဲေခၚသံေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားေခ်ၿပီ။
သီဟ၏ လက္က သူ႔စိတ္ႀကိဳက္အေနအထားအတိုင္း ရွိေနေသာ္လဲ၊ ဘယ္ေျခေထာက္ကမူ စိတ္ေဆာင္သေလာက္ လိုက္ပါႏိုင္ျခင္းမရွိပါ။ ၀ံပုေလြ အကိုက္ခံထားရသည့္အျပင္၊ ခရီးမိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ား လင္းသဒၵါဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔ မေနမနား လိုက္လာခဲ့ျခင္း အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ အခုလိုလို လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျပဳမူရသည့္အခ်ိန္တြင္ ေသြးမ်ားစီးက်ၿပီး မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျပန္နာက်င္လာသည္။ သီဟ အံတင္းတင္းက်ိတ္ထားရင္း သူ႔ရင္ပတ္ကို ၀ဲကာထိုးသုတ္သည့္ မွင္စာတစ္ေကာင္ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ မွင္စာသည္ သီဟေရွ႔တည့္တည့္ ေျခာက္လက္မေလာက္အလိုတြင္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သည္။ ခ်က္ခ်င္း မေသေသးပဲ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ေနသည္။ သီဟ ရိုင္ဖယ္ေျပာင္း၀မွ ေနာက္ထပ္ က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္ ထြက္သြားသည္။
“အား … အေမေရ .. လုပ္ပါဦး …“
ရုတ္တရက္ဆိုသလို တဲငယ္တစ္ခု၏ ေနာက္ဘက္နားမွ စူးရွသည့္ ေအာ္သံတစ္ခု ထြက္လာသည္။ သူႏွင့္ အနီးကပ္ဆံုးျဖစ္ေနသျဖင့္ သီဟ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ အသံၾကားရာသို႔ ေရာက္ေအာင္ သြားသည္။ ေတြ႔ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ၾကည့္လို႔မေကာင္း။ မွင္စာတစ္ေကာင္သည္ ကေလးမေလးတစ္ဦး ေက်ာကုန္းေပၚနားကာ ဦးေခါင္းကို ထုိးေဖာက္ဟန္ျပင္ေနသည္။ ကေလးမေလးသည္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ သူမကိုယ္ေပၚတြင္ရွိေနေသာ မွင္စာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အတင္းတြန္းကန္ဖယ္ရွားေနမႈေၾကာင့္သာ ထိုမွင္စာစုတ္ အခုထက္ထိ မေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သီဟ လက္ေႏွးမေနေခ်။ သူ႔ေသနတ္မွ က်ည္ဆံထြက္သြားသည္ႏွင့္ မွင္စာခမ်ာ ဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ အသက္ေပ်ာက္သြားသည္။
“ကေလး မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့.. ဒဏ္ရာေတြေရာ ရေသးလား ..“
သီဟ၏ အေမးကို ေၾကာက္ရြ႔ံမႈ မေျပေသးသည့္ ကေလးမေလးသည္ ေခါင္းကိုခါယမ္း၍သာ ေျဖျပႏိုင္ရွာသည္။ သီဟ ကေလးမေလး၏ လက္ကိုဆြဲ၍ အနီးရွိ တဲတံခါးကို ေျပးဖြင့္သည္။ တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ ကေလးမေလးကို တဲထဲသို႔ တြန္းသြင္းလိုက္ၿပီး ..
“ကေလး .. မင္း ဒီမွာပဲေန .. တံခါးကို လုံေအာင္ ပိတ္ထား .. မင္းသိတဲ့လူ လာေခၚမွ ဖြင့္ေပး .. ၾကားလား ..“
သီဟ မွာသင့္သည္ကို မွာၿပီးေနာက္ တိုက္ခိုက္သံမ်ား ၾကားေနရဆဲ ျဖစ္သည့္ ရြာလမ္းမဆီသို႔ ဦးတည္ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ သီဟ ရြာလမ္းမဆီသို႔ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္မူ တိုက္ပြဲက တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ သီဟ ၀င္ပါလိုက္မႈ၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ၀ံပုေလြေတြသည္ အေပၚစီးမွရေနတာ ေတြ႔ရသည္။ သီဟ ေျမျပင္ေပၚ မုဆိုးဒူးေထာက္ထုိင္ၿပီး ရိုင္ဖယ္ကို အက်အနခ်ိန္ကာ ပ်ံ၀ဲေနသည့္ မွင္စာတစ္ေကာင္ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္သံက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚသည္။
“မွင္စာေတြ .. ေျပးၿပီေဟ့ … ေ၀း .. ေဟး …. ေဟး …“
သီဟ၏ ေသနတ္သံက တိုက္ပြဲကို ရပ္စဲလိုက္သည္ႏွင့္တူသည္။ က်န္ေနေသးသည့္ မွင္စာေတြသည္ အေျခအေနမဟန္ေတာ့သည္ကို ရိပ္မိသည့္အလား ဆက္လက္မတိုက္ခိုက္ေတာ့ပဲ ၀ံပုေလြေတာင္ၾကားထဲမွ ပ်ံသန္းထြက္ခြာသြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ၀ံပုေလြေတြ၏ အားရ၀မ္းသာစြာ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားက ေနရာအႏွံ႔မွ ေပၚထြက္လာသည္။ မွင္စာေတြ ဆုတ္ေျပးသြားၿပီဆိုတာကို သိလိုက္သည္မို႔ သီဟတစ္ေယာက္ အားမာန္တင္းထားသမွ် ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ သီဟ၏ ရိုင္ဖယ္သည္ ေျမႀကီးကို ေထာက္လ်က္သား စိုက္က်သည္။ ရိုင္ဖယ္နည္းတူ သူ႔ဦးေခါင္းသည္လဲ ငိုက္စိုက္က်၍သြားသည္။ သူ႔နားထဲတြင္ ေနာက္ဆံုးၾကားရသည့္ အသံက လင္းသဒၵါ၏ စိုးရိမ္တႀကီး ေအာ္ဟစ္သံပင္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သီဟတစ္ေယာက္ ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေပ။
ႏွာေခါင္းထဲတြင္ စူးရွသည့္ စိမ္းေရႊေရႊအနံ႔ကို ရသည္။ သီဟ မ်က္လံုးကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္သည္။ ပထမဆံုး သတိထားမိသည္က သူေရာက္ေနသည့္ေနရာ၏ ထူးျခားမႈ။ သီဟ သစ္လံုးအိမ္တစ္ခုအတြင္းသို႔ ေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူေရာက္ေနသည့္ အိမ္သည္ သာမန္အိမ္ျဖစ္ဟန္မတူ။ သူလဲေလ်ာင္းေနရာ၏ ေဘးပတ္၀န္းက်င္တြင္ အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေသာ အရည္မ်ားတပြက္ပြက္ဆူေနေသာ အိုးငယ္အခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔ရသည္။ စိမ္းေရႊေရႊ အနံ႔သည္ ထိုအိုးေတြဆီမွ ထြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သီဟ သူ႔ကိုတင္ထားသည့္ ကုတင္ေပၚမွ ထဖို႔ျပင္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကို တေစာင္းေထာက္ၿပီး ထမည့္ဟန္ျပဳခိုက္တြင္ပင္ တဲတံခါး၀မွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ေပၚလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
“ေမာင္သီဟ .. အရမ္းမထနဲ႔ေနာ္ ..“
သူ႔နာမည္ကို တပ္အပ္ေခၚၿပီး တဲထဲ၀င္လာသည့္ အမ်ဳိးသမီးေၾကာင့္ သီဟ မထေသးပဲ စူးစမ္းသလို လွည့္ၾကည့္သည္။ အမ်ဳိးသမီးသည္ လင္းသဒၵါလိုမ်ဳိး လူတစ္ပိုင္း၊ ၀ံပုေလြတစ္ပိုင္း အႏြယ္ျဖစ္သည္။ ေျပျပစ္ေသာကိုယ္ဟန္ရွိယံုမက မ်က္ႏွာကလဲ အေတာ္ပင္ ေခ်ာေမာလွသည္။ သုိ႔ေသာ္ သတ္လတ္ပိုင္းအရြယ္ရွိသည့္ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ လင္းသဒၵါႏွင့္မတူပဲ တစ္ခုထူးျခားသည္။ လင္းသဒၵါ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ အေမြးအမွင္နည္းသေလာက္ အခုအမ်ဳိးသမီးေခ်ာ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္မူ နီညိဳေရာင္အေမြးမ်ားသည္ ျပည့္ႏွက္ကာ ရွိေနသည္။ ရုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ကိုယ္က်ပ္၀တ္စံုကို ၀တ္ထားသည္ႏွင့္ေတာင္ တူလွသည္။ သူမကိုယ္၏ အေရးပါေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုမူ အစိမ္းေရာင္၀တ္လႊာတစ္ခုႏွင့္ ဖံုးကာထားသျဖင့္ သီဟမျမင္ရေခ်။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ .. ၀ံပုေလြဟု သိေနသည့္တိုင္ ရင္သပ္ရွဴေမာဖြယ္ အမ်ဳိးသမီး၏ ပံုစံေၾကာင့္ သီဟ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးတစ္မည္ေတာင္ ျဖစ္သည္။
“က်မနာမည္ သူဇာပါ .. ဘယ္လိုလဲ ရွင့္ဒဏ္ရာေတြ သက္သာရဲ ႔လား …“
အနားေရာက္လာသည့္ အမ်ဳိးသမီးေခ်ာထံမွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေမးသံေၾကာင့္ သီဟ စိတ္ထဲ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ စိတ္သက္သာရာရမိသည္။ ေတာ္ပါေသးသည္။ သူ႔ကိုလိုလားဟန္ မရွိသည့္ ၀ံပုေလြေတြ၏ ေလာကတြင္ အနည္းဆံုး ဒီအမ်ဳိးသမီးကေတာ့ သူ႔ဘက္မွာ ရွိဟန္တူသည္။ သီဟ မသူဇာ၏ အေမးေၾကာင့္ သူ႔ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ရွိ ဒဏ္ရာကိုသတိရၿပီး အသာလႈပ္ၾကည့္မိသည္။ ၀ံပုေလြအကိုက္ခံထားရသည့္ေနရာက နာက်င္မႈကိုမခံစားရ။ ခပ္ထံုထံုျဖစ္ေနသလိုသာ ခံစားရသည္။ သီဟ မသူဇာကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္ အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္သည္။
“ဟုတ္တယ္ .. ေမာင္သီဟ .. ဒဏ္ရာေတြကို က်မေဆးစည္းေပးထားတာ .. အခုလဲ ေနာက္ထပ္ ေဆးလိမ္းဖို႔ကိစၥ က်န္ေသးလို႔ က်မျပန္လာခဲ့တာ …“ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ .. မသူဇာ ..“ “သူဇာလို႔ပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚပါလား .. ေမာင္သီဟ .. အဲဒါမွ ေမာင္သီဟစိတ္ထဲ တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္ဆိုလဲ မမလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္ ဟင္း .. ဟင္း .. ေနာက္ၿပီး တကယ္တမ္း ေက်းဇူးတင္ရမယ္ဆိုရင္ .. က်မက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ ..“
မသူဇာ၏ စကားကို သီဟ နားမလည္။ ေမးခြန္းထုတ္ရန္ျပင္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အနားတိုးလာၿပီး ရင္ပတ္ရွိ သူ႔အက်ၤ ီက်ယ္သီးတစ္လံုးကို လွမ္းျဖဳတ္လိုက္သည့္ မသူဇာ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူ႔ေမးခြန္းက အျပင္ေရာက္မလာပါ။ နီညိဳေရာင္သားေမြးမ်ားရွိကာေနသည့္တိုင္ သြယ္လ်သည့္ မသူဇာ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လႈပ္ရွားေနမႈကို ေၾကာင္တက္တက္ႏွင့္ စိုက္ေငးေနမိသည္။ မသူဇာသည္ သီဟ၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ရိပ္မိဟန္တူသည္။ ၿပံဳးစစႏွင့္သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း သီဟ သိခ်င္ေနသည့္ အေျဖကိုေပးသည္။
“က်မ ေက်းဇူးတင္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ ေမာင္သီဟက က်မသမီးေလးကို ကယ္ခဲ့လို႔ပါ .. က်မသမီးေလးက ေမာင္သီဟ ေပးတဲ့အသက္ပဲ ရွိေတာ့တာပါ ..“
သီဟ သေဘာေပါက္သြားသည္။ လတ္စသတ္ေတာ့ တဲငယ္၏ေနာက္ေက်ာတြင္ ကယ္ခဲ့သည့္ ကေလးမေလး၏ အေမဆိုတာ မသူဇာကိုး။
“ေၾသာ္ .. ဒီလိုကိုး .. သူဘယ္လိုေနေသးလဲ မမ .. ဒဏ္ရာေတြေတာ့ ရခဲ့ဟန္ မတူဘူး ..“ “သမီးေလးရဲ ႔အေျခအေနကို ေမးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ ေမာင္ေလး .. သမီးေလး ေနေကာင္းပါတယ္ .. ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး ေမာင္ေလးရဲ ႔အျပဳအမူကို တစ္ရြာလံုးမွာ ေျပာလို႔မဆံုးျဖစ္ေနၾကတယ္ … ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သမန္း၀ံပုေလြေတြကေတာ့ ေမာင္ေလးရဲ ႔သတိၱနဲ႔ စြမ္းရည္ကို အံ့ၾသေနၾကတယ္ ..“
မသူဇာသည္ ပိုမိုရင္းႏွီးသည့္ အသံႏွင့္ သီဟ၏ ကူညီမႈကို ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးသည္။ သို႔ေသာ္ သီဟစိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေန။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ ဒီပြဲတြင္ သူ၀င္ပါစရာအေၾကာင္းမရွိ။ လင္းသဒၵါကို ကူညီခ်င္သည့္ စိတ္ေၾကာင့္သာ သူ၀င္တိုက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သီဟစိတ္ထဲ လင္းသဒၵါ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးက ေပၚလာသည္။ သူ၏ အေတြးသည္ မ်က္ႏွာတြင္ပင္ ရပ္မသြား။ မ်က္ႏွာလွလွေလး၏ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ က်စ္လ်စ္ေတာင့္တင္းစိုျပည္သည့္ သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ေျပးျမင္ေယာင္သည္။ သူ႔စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာသည္။ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုသလို ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မသူဇာ၏ လက္က သူစစ္ေဘာင္းဘီ၏ ခါးပတ္ေခါင္းဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ေမာင္ေလး .. ေဆးလိမ္းဖို႔အတြက္ မမကို ဒါႀကီး ျဖဳတ္ေပးပါဦး .. မမ မလုပ္တတ္ဘူး .. “
ကႏြဲ႔ကလ်ႏွင့္ ေျပာသည့္ မသူဇာ၏ စကားသံေၾကာင့္ သီဟ စိတ္က လင္းသဒၵါဆီကေန လက္ရွိအေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မသူဇာ၏ ေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း သူ၏ ခါးကိုၾကြကာ ခါးပတ္ကို ခြ်တ္ေပးလိုက္သည္။ မသူဇာ၏လက္က သူ႔ေဘာင္းဘီ၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကိုဆြဲကိုင္လာၿပီး ေအာက္ကိုဆြဲခ်သည္။
“အယ္ .. ေမာင္ေလးက ဒီလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတာလား .. မမ ေဆးလိမ္းေပးမယ့္ထဲမွာ ဒါမပါဘူးေလ ..“
မသူဇာက ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ေျပာသည့္တိုင္ သီဟ မ်က္ႏွာပူသလို ျဖစ္သည္။ လင္းသဒၵါ၏ အေၾကာင္းကို စိတ္ကူးယဥ္ေနမႈ၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ သူ႔လိင္တံသည္ စိတ္ထကာ မာေတာင္ေနသည္။ ေဘာင္းဘီကို မသူဇာ ဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္ႏွင့္ သေကာင့္သားက ေခါင္းေထာင္ေနေခ်သည္။
“ကဲပါ မထူးေတာ့ပါဘူး … မမသမီးကို ကယ္ခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးအတြက္ မမျပန္ဆပ္တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ ..“ “အာ .. မမ .. မ . ဟုတ္ ..“ မသူဇာ၏ လိုက္ေလ်ာမႈကို ျငင္းဆန္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ သီဟတစ္ေယာက္ သူ႔လိင္တံကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည့္ သူမလက္၏ အေတြ႔ေၾကာင့္ စကားစေတြ ရပ္ဆိုင္းကုန္သည္။ သီဟထင္ထားသည္က မသူဇာတို႔ သမန္း၀ံပုေလြေတြ၏ လက္သည္ ၾကမ္းတမ္းမည္လို႔။ သို႔ေသာ္ အခု သူ႔လိင္တံဆီမွ ခံစားရသည့္ အေတြ႕က သူထင္သလို မဟုတ္ေၾကာင္း သက္သျပေနသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ပို၍ေတာင္ အရသာရွိေသးသည္ဟု ဆိုရမည္။ နီညိဳေရာင္အေမြးေလးေတြသည္ ႏူးညံ့လြန္းလွေပရာ သူ႔လိင္တံကို ကတၱီပါစႏွင့္ ထုတ္ထားသလို ခံစားရသည္။ မသူဇာ၏ လက္က လႈပ္ရွားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူ႔လိင္တံသည္ တမဟုတ္ခ်င္း ထြားတက္လာသည္။
“ဒီေလာက္ဆိုရင္ .. ေမာင္ေလး အသင့္ျဖစ္ၿပီ မွတ္လား …“
သီဟ လိင္တံက စံခ်ိန္မွီျပည့္မာလာသည္ႏွင့္ မသူဇာသည္ သူလဲေလ်ာင္းေနရာ ကုတင္ေျခရင္းသို႔ စြင့္ခနဲတက္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚ မိုးၾကည့္ၿပီးေမးသည္။ သီဟ ဘာေျဖလို႔ ေျဖရမွန္းမသိ။ သူ႔အျဖစ္ကိုလဲ သူမယံုႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ သူအရင္တုန္းက မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ခ်စ္တမ္း၀င္ဖူးသည့္တိုင္ ထိုသူမ်ားသည္ လူသားမေလးေတြ။ အခုဟာက သမန္း၀ံပုေလြမ။ ေသာက္က်ဳိးေတာ့နည္းၿပီ ထင္ပါရဲ ႔။
“မမ .. က်ေနာ္ … က် .. ေနာ္ ..“
အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ စကားစဖို႔ ႀကိဳးစားသည့္ သီဟတစ္ေယာက္၊ သူမကိုယ္ေပၚရွိ အစိမ္းေရာင္၀တ္ရံုလႊာကို ဖယ္ရွားလိုက္သည့္ မသူဇာ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ သူေျပာမည့္ စကားကို မဆက္ႏိုင္။ အေစာပိုင္းတုန္းက သူသိခ်င္ေနသည့္ မသူဇာ၏ ၀တ္ရံုလႊာေအာက္မွ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္လာသလို၊ ေက်နပ္သလိုလဲ ခံစားရသည္။ မသူဇာတို႔ သမန္း၀ံပုေလြတစ္ပိုင္းေတြသည္ အျခားေနရာမ်ားတြင္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ၀ံပုေလြႏွင့္တူေနတူေန၊ လွ်ဳိ႔၀ွက္အပ္ေသာေနရာမ်ားတြင္ေတာ့ လူသားမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္မျခားတူညီလွသည္။ မသူဇာ၏ ရင္အစံုသည္ ျဖဴစင္၀င္းမြတ္စြာ ရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ကေလးအေမျဖစ္လို႔လားမသိ။ ႏို႔အံုေတြက အုန္းသီးျခမ္းတစ္လံုးစာေလာက္ အသာေလးရွိၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးစူထြက္ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ သီဟ ပါးစပ္မွ အသံမထြက္လာသည့္တိုင္ လက္ကမူ အလိုလို လွမ္းၿပီးသားျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။
ကိုင္ရတာ အိအိေထြးေထြးရွိလွပါသည္။ စစ္ဆင္ေရးကာလမို႔ သီဟတစ္ေယာက္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ မထိေတြ႔ရသည္မွာ လအေတာ္ခ်ီ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ မသူဇာ၏ ႏို႔အံုမို႔မို႔ႀကီးေတြကို သူလက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္မိသည့္ေနာက္ သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ တျခားဘာအေၾကာင္းအရာမွ ရွိမေနေတာ့ေခ်။ မ်က္ႏွာတည့္တည့္တြင္ ေရာက္လာသည့္ ႏို႔ႀကီးတစ္လံုးကို လက္ႏွင့္ဆြဲယူမိၿပီး ေခါင္းကိုၾကြ၍ ငံုစုပ္သည္။
“အင္း .. ေမာင္ေလးရယ္ .. ေကာင္းတယ္ကြယ္ .. အင္း .. စုပ္ .. စုပ္စမ္းပါ ..“
မသူဇာထံမွ တုန္ခိုက္ခိုက္ႏွင့္ ညည္းသံေပၚလာသည္။ ထို႔အျပင္ သူမကိုယ္ေရွ႔ပိုင္းကို ငိုက္ကာ သီဟ ႏို႔စို႔လို႔အဆင္ေျပေအာင္လဲ ျပဳလုပ္ေပးသည္။ သူမ၏လက္တစ္ဖက္ကမူ ေနာက္ျပန္ယွက္ၿပီး သီဟ၏ လိင္တံကို မလြတ္တမ္းပြတ္ေပးေနသည္။ ႏို႔စို႔သံ တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ မသူဇာ၏ အရသာေတြ႔၍ ညည္းသံ တအင္းအင္းက ၿပိဳင္တူေပၚထြက္လာသည္။
“ေမာင္ေလးရယ္ … မမ မရေတာ့ဘူး .. အထဲထည့္လိုက္ေတာ့မယ္ ..“
တေအာင့္ၾကာေသာအခါ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ၿပီမို႔ မသူဇာ သီဟကို ခြင့္ေတာင္းသလို ေျပာဆိုရင္း သူမ၏ တင္ပါးႀကီးကို သူ၏ ဆီးစပ္ေပၚသို႔ေနရာေရႊ႔သည္။ ကိုယ္ကိုမတ္ကာ ေနရာယူလိုက္သည္မို႔ ႏို႔သီးေခါင္းစူစူေလးႏွစ္ခုက သီဟ ပါးစပ္မွ ကြာသြားသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုသည္ သီဟ၏ တံေတြးေရာင္ႏွင့္ ေတာက္ေျပာင္ေနသည္မွာ ေရေဆးထားေသာ သေျပသီးညိဳႀကီး ႏွစ္ခုအလားထင္ရသည္။ သီဟ သူ႔လက္ကိုဆန္႔တန္းၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းတစ္ခုခ်င္းကို လက္ညိဳးႏွင့္လက္မညွပ္ကာ ပြတ္ကစားသည္။
“အီး … အား … ေမာင္ေလး ..“
မသူဇာတစ္ေယာက္ အရသာေတြ႔သည္ဟန္ႏွင့္ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးက်ကာ ညည္းညဴသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ပဲ တင္ပဆံုကို ၾကြလိုက္ၿပီး သီဟ၏ လိင္တံကို အေပါက္၀ႏွင့္ေတ့သည္။ အံကိုက္ျဖစ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မသူဇာ၏ တင္ပါးႀကီးက အိခနဲ ျပန္က်လာသည္။
“အီး … မမရယ္ …“
ဒီတစ္ခါ ညည္းညဴသံထြက္လာရသူက သီဟျဖစ္သြားသည္။ သီဟ၏ လိင္တံသည္ စံခ်ိန္မွီအဆင့္၀င္ေအာင္ ႀကီးထြားလွသည္။ သို႔ေပမယ့္ မသူဇာကမူ တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ သူ႔လိင္တံကို အဆံုး၀င္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ဒါရိုက္ဟစ္မို႔ သီဟတစ္ေယာက္ အရသာအႀကီးအက်ယ္ေတြ႔သည္။ ထို႔အျပင္ မသူဇာ၏ အဖုတ္သည္ ကေလးအေမသာဆိုသည္၊ အေခ်ာင္ႀကီးျဖစ္မေနပဲ အနည္းငယ္က်ဥ္းက်ပ္ေနေသးသည္ဟု ဆိုလို႔ရသည္။ အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ကာ ၀င္သြားသည့္ အေတြ႔က ဒီအခ်က္ကို ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျပေနသည္။ သီဟ၏ လက္က ႏို႔အံုႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနရာမွ သူမ၏ ခါးဆီသို႔ ေနရာေရႊ႔သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ …
“အီး … ေကာင္းတယ္ … ေမာင္ေလး … ျဗစ္ … ျဗစ္ … ဖတ္ … ဖတ္ … အင့္ … အင့္ .. အီး ..“
မသူဇာက လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ အားတက္သေရာေဆာင့္ေနသလို၊ သီဟကလဲ မသူဇာ၏ ခါးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ဆြဲေဆာင့္သည္။ သူ႔လိင္တံသည္ တျဗစ္ျဗစ္ တစြိစြိျမည္၍ အထဲကို၀င္သြားလိုက္၊ အျပင္ကို ျပန္ထြက္လာလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် လိင္အဂၤါႏွစ္ခု၏ ပြတ္တိုက္မႈက ျမန္ဆန္လာသလို၊ ႏွစ္ဦးသားဆံုစည္းရာ သီဟ၏ ဆီးစပ္ေပၚတြင္လဲ အရည္ေတြက အိုင္ထြန္းမတတ္စိုရႊဲလာသည္။
Comments
Post a Comment